پسر هند، مکانیسمی جهت تغییر ارزش های از پیش تعیین شده در پیش گرفت، که عبارت است از:

 1-حرمت شکنی رهبری

معاویه در جهت دفن ارزش های الهی و نبوی و احیای ارزش های جاهلی و غیر انسانی، نخست کوشید تا از منزلت قدسی پیامبر اکرم بکاهد و آن وجود ملکوتی را در حد یک انسان معمولی و حتی پایین تر از آن قرار دهد و در این راه از جاعلان مزدور بهره ها گرفت. آنان حدیث های فراوانی در وهن شخصیت پیامبر(ص) جعل و در جامعه منتشر کردند که در اینجا به نمونه ای از آن اشاره می کنیم:

بخاری در کتاب«صحیح» نقل می کند: عایشه می گوید: دو کنیزک آوازه خوان در خانه من، شعرهایی از عصر جاهلیت و جنگ های آن به آواز می خواندند. در این حال پیامبر وارد شد و بدون هیچ عکس العملی، روی بستر خویش دراز کشید. در این هنگام ابوبکر وارد شد و به محض برخورد با آوازه خوان با شدّت وتندی به من گفت: ساز و آواز شیطانی در محضر پیامبر؟

بخاری در روایت دیگری می گوید: ابوبکر به عده ای که مشغول ساز و آواز بودند گفت: ای بندگان خدا! آیا به ساز و آواز شیطان مشغول شده اید؟ رسول خدا به ابوبکر رو کرد وفرمود: رهایشان کن و کارشان نداشته باش! هر گروهی عیدی دارد و امروز هم عید ما می باشد.(3)

این گونه روایات ابتدا در جهت توجیه مجالس لهو و لعب و ترویج بی بند و باری و حتی اختلاط مرد و زن در جشن های گروهی و سپس در جهت به خاک سپردن و فراموش کردن نام و یاد آن پیامبر کرامت و انسانیت و احیای ارزش های دوران جاهلیت (ارزش هایی که رسم و مرام
ابوسفیان ها بود) جعل شد؛ چرا که معاویه سوگند یاد کرده بود نام محمد (ص) را از مأذنه ها پایین کشیده و دفن خواهند کرد.

معاویه خوب می دانست اگر نام و یاد رسول خدا (ص) در جامعه زنده و بالنده باشد و مردم بتوانند با تکیه بر آیه شریفه « لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه» (4)، پیامبر و سنت او را سرمشق خود قرار دهند و با تأسّی از آن انسان کامل، راه کمال پیش گیرند، نمی تواند وصیت ابوسفیان را اجرا کند که گفته بود: حکومت را چون موم در دست گرفته و دست به دست هم داده و حفظ کنید. در آن صورت، همه تلاش های او و کارگردانان جریان سقیفه در احیای ارزش های جاهلی بی ثمر می ماند؛ از این رو سعی کرد با حرمت شکنی و همانند سازی، نام و یاد آن حضرت را به خاک بسپارد.

2- ممانعت از نشر فضایل خاندان وحی

 بدیهی است آن که بالندگی نام و یاد رسول الله(ص) در جامعه را برنمی تابد، هیچ گاه نمی تواند ببیند که مردم از فضیلت علی و فرزندانش همواره سخن می گویند؛ چرا که تلاش او زنده کردن ارزش های جاهلی است و نور وجود فرزندان رسول خدا(ص) و فضایل آنان در جامعه، هر گونه تاریکی جاهلیت را از بین می برد. آن جا که پرتو نور هدایت نبوی و ولایت علوی بتابد، جای جلوه گری گمراهی شب پرستان نیست؛ از این رو، معاویه در سال عام الجماعه فرمانی عمومی برای کارگزاران خود در تمام سرزمین اسلامی صادر کرد که در آن آمده بود:«هر کس که چیزی درفضیلت ابو تراب و خاندانش روایت کند، خون او هدر و مالش حرمت ندارد و از حوزه حفاظت حکومت بیرون خواهد بود. (5)

او فقط به ممانعت از انتشار فضایل خاندان بسنده نکرد، بلکه دستور داد احادیثی در ذم حضرت علی و فرزندانش(علیهم السلام) جعل کنند تا موجب دوری مردم از اهل بیت شود. با این دسیسه بود که معاویه توانست افکار عمومی شام را ازخاندان عصمت وطهارت دور سازد، تحت فرمان و تسخیر خود در آورد، به همراه یکصد هزار سرباز گوش به فرمان به جنگ با جانشین خدا و رسولش حرکت کند و قصه پر غصه جنگ صفین را به وجود آورد. او با این روش، نه تنها اهل بیت (علیهم السلام) را مهجور کرد، بلکه خود و بنی امیه را اهل بیت رسول الله معرفی نمود. آن گاه بود که مردم شام، بنی امیه را اهل بیت رسول خدا می دانستند.

معاویه انتظار داشت با شهادت علی ابن ابیطالب (ع)، نفوذ آن امام در دل ها و جایگاهش در بین مردم از بین برود؛ ولی بر خلاف انتظارش، علی(ع) به صورت الگویی عالی باقی ماند و این جریان، معاویه را از مقصودش که همانا نابودی ارزش های معنوی بود، باز می داشت؛ از این رو شدید تر از گذشته دستور داد که انتشار فضایل حضرت ممنوع شود و در منابر و خطبه ها او را سبّ کنند.

هر کس از این دستور سرپیچی می کرد مورد شکنجه، آزار و حتی اعدام قرار می گرفت. افرادی چون میثم تمار و حجر بن عدی از کسانی بودند که به جرم دوستی ولایت علی به فرمان او کشته شدند. معاویه حتی از صحابه رسول خدا(ص) انتظار داشت که مناقب علی را نقل نکنند. فرزند هند، پا را از این فراتر گذاشت و در مقابل نوردیدگان زهرا (س) امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) با بی شرمی و وقاهت تمام لب به دشنام علیه امام المتقین علی(ع) گشود و در منابر امام را سبّ می کرد. دلیل اصرار معاویه برعلی (ع) زدایی در جامعه این بود که بتواند ارزش های مادی و غیر انسانی را که از دوران جاهلیت به ارث برده بود در جامعه اسلامی پیاده کند و آن را به قبل از اسلام برگرداند.